Dawna święta powieść niesie o pustelniku
I wesoły żył na świecie w ciemnym kąciku
I razy dzień zawitał
zawsze Matkę Boską witał: Ave.
Ładne ptaszki wraz z nim żyły w tej chacie jego
I to za nim się uczyły śpiewu wdzięcznego
A gdy on Maryję wzywał, zawsze
ptaszek za nim śpiewał: Ave.
I wesoły żył na świecie w ciemnym kąciku
I razy dzień zawitał
zawsze Matkę Boską witał: Ave.
Ładne ptaszki wraz z nim żyły w tej chacie jego
I to za nim się uczyły śpiewu wdzięcznego
A gdy on Maryję wzywał, zawsze
ptaszek za nim śpiewał: Ave.
ŚW. JADWIGA
A św. Jadwiga powiedo – ręce J. rozłożone
i będe wojować – ręce J. bod boki
zginął od Tatarów – wypuszczenie miecza
nar[rator] wypr[owadza] k[róla] w prawą kulisę
bierze za przegub św. J[adwigę,] przepr[owadza] na prawą str[onę,] daje jej miecz.
– racz przywrócić panie
J[adwiga] i rycerze powstają, J[adwiga] podnosi m[iecz]
Rycerze odwracają się, idą w głąb. J[adwiga] za nimi.
Z kulis – cztery szable, walka, J[adwiga] odwraca się – padają szableTzn. Tatarzy., miecze na nich
narr[ator], z lewej strony, na tle mansjonu
J[adwiga] z mieczem do góry.
Kolejno opadają miecze, gwery do piersi, opadają miecze – gwery do piersi.
Rycerze i Jadwiga opadają, miecz pośrodku.
Amen. – Lawenda siada.
A św. Jadwiga powiedo – ręce J. rozłożone
i będe wojować – ręce J. bod boki
zginął od Tatarów – wypuszczenie miecza
nar[rator] wypr[owadza] k[róla] w prawą kulisę
bierze za przegub św. J[adwigę,] przepr[owadza] na prawą str[onę,] daje jej miecz.
pod siebie
– wkracza wojsko, miecze do gór[y]teraz mie musicie słuchoć
– J[adwiga] klęka, rycerze za nią, gest przysięgi, narrator klęczy za Jadwigą (nieco w prawo) – racz przywrócić panie
J[adwiga] i rycerze powstają, J[adwiga] podnosi m[iecz]
Rycerze odwracają się, idą w głąb. J[adwiga] za nimi.
Z kulis – cztery szable, walka, J[adwiga] odwraca się – padają szableTzn. Tatarzy., miecze na nich
Cztery państwa rzuciły się
, z kulis – karabiny z bagnetaminarr[ator], z lewej strony, na tle mansjonu
J[adwiga] z mieczem do góry.
Kolejno opadają miecze, gwery do piersi, opadają miecze – gwery do piersi.
Panie Boze – daj cud
– ręka J. – lewa ku górze.Rycerze i Jadwiga opadają, miecz pośrodku.
Amen. – Lawenda siada.