Żyjąc na ziemi cierpiała wiele
Słodka ofiara miłości.
Dziś Anioł Boży u stóp jej ściele
kwiat nieskończonej radości.
Żyjąc na świecie cierpiałaś wiele
Słodka ofiaro miłości
Dziś Anioł Boży u stóp twych ściele
kwiat nieskończonej radości.
Słodka ofiara miłości.
Dziś Anioł Boży u stóp jej ściele
kwiat nieskończonej radości.
Żyjąc na świecie cierpiałaś wiele
Słodka ofiaro miłości
Dziś Anioł Boży u stóp twych ściele
kwiat nieskończonej radości.
[Notatka 1:]
[Notatka 2:]
[Notatka 4:]
[Notatka 5:]
[Notatka 6:]
[Notatka 7:]
Początek – przesłona.
Muzyka – Kiedy ranne wstają zorze.
Odsłona.
Marian [Ołdziejewski] siedzi przy skrzyni, zwrócony w stronę prawą. Łokieć na skrzyni.
Zamyślony.
Figurka Chrystusa – na skraju lewej strony.
Ma ostry nóż.
[Notatka 2:]
Figurka [Chrystusa] przesuwa się równolegle do skraju podłogi ku przodowi.
[Notatka 4:]
M.[Marian] kładzie się na skrzyni. Obraca się w stronę okienka: siedzi na piętach. Splecione dłonie na skrzyni.
[Notatka 5:]
Podnosi się. Odwraca w stronę Chrystusa. Próbuje podnieść pieniek. Przetacza go w stronę Chrystusa. Siada. Bierze figurkę na ręce. Głowa Chrystusa oparta na prawym ramieniu.
[Notatka 6:]
Przesunięcie figurki w stronę głowy M.[Mariana]
- Ch.[Chrystus] patrzy na nogę.
- Ch.[Chrystus] patrzy na nogę.
[Notatka 7:]
Przesunięcie figurki bardziej w lewo.
Maniek kładzie z powrotem figurkę na kolanach.
Podnosi Chrystusa, trzyma go w dłoniach, w lewo – oddalenie. Patrzy na figurkę.
Kładzie figurkę z powrotem na prawym ramieniu. Wstaje. Odsłania figurkę.
Figurka przechodzi do przodu.
Tańczy.
Głowa figurki [Chrystusa] przytulona do nogi M.[Mariana].
Figurka tyłem [w]upakowuje się do kapliczki.
Figurka przechyla się na prawo.
Figurka przesuwa się w górę, w stronę półki.
Schyla się w przysiadzie. Podnosi figurkę. Trzyma w dłoniach.
Przestawia [?] figurkę w dziurę. Siedzi przy figurce.
M.[arian] wstaje. Siada na skrzyni.
[?] wychyla [?] figurkę do tyłu. M.[Marian] ją przytrzymuje. Odsłania. Zamyka [?]. Bierze dłonie pod [?] głowę.
Figurka przesuwa się równolegle do skraju podłogi ku przodowi. […]