Dawna święta powieść niesie o pustelniku
I wesoły żył na świecie w ciemnym kąciku
I razy dzień zawitał
zawsze Matkę Boską witał: Ave.
Ładne ptaszki wraz z nim żyły w tej chacie jego
I to za nim się uczyły śpiewu wdzięcznego
A gdy on Maryję wzywał, zawsze
ptaszek za nim śpiewał: Ave.
I wesoły żył na świecie w ciemnym kąciku
I razy dzień zawitał
zawsze Matkę Boską witał: Ave.
Ładne ptaszki wraz z nim żyły w tej chacie jego
I to za nim się uczyły śpiewu wdzięcznego
A gdy on Maryję wzywał, zawsze
ptaszek za nim śpiewał: Ave.
ŚW. JADWIGA
Dwa mansjony – centralnie – jeden przy drugim. Mansjony z tylnimi ścianami. Maria[n]Marian Ołdziejewski grał Króla Madziara. z mieczem w lewym mansjonie. BasiaBarbara Niecikowska grała św. Jadwigę. w prawym. Z tyłu – czterech rycerzy z mieczami. N[arrator] tuż przy schodkach z prawej strony.
Podchodzi do J[adwigi.] Ujmuje J[adwigę] – wystawia z mansjonu. Wsystawia k[róla]. Pozuje J[adwigę]. Takoż króla.
–
Przesunięcie J[adwigi] w lewo.
Stuknięcie mieczami.
Przysięga.
Racz przywrócić – panieTa fraza pochodzi z pieśni „Boże! Coś Polskę”, która została, co ciekawe, włączona do spektaklu. Były naciski cenzuralne w tej sprawie; w Pleciudze był film dokumentalny dotyczący realizacji, w którym znalazła się wypowiedź dyr. Włodzimierza Dobromilskiego w tej sprawie – epizod z Jadwigą wypadał [chyba] na zakończenie spektaklu i był to w okresie tuż po stanie wojennym gest szczególny, symboliczny..
Rycerze powstają.
Odwrót. Ruszają w tył.
Jadwiga z mieczem za nimi.
Walka z Tatarami. Odwrót Jadwigi! – szable padają.
Nar[rator] za nimi.
Nar[rator] siada na LeszkuLech Chojnacki animował Wojsko Święty Jadwigi.. Nucenie
Dwa mansjony – centralnie – jeden przy drugim. Mansjony z tylnimi ścianami. Maria[n]Marian Ołdziejewski grał Króla Madziara. z mieczem w lewym mansjonie. BasiaBarbara Niecikowska grała św. Jadwigę. w prawym. Z tyłu – czterech rycerzy z mieczami. N[arrator] tuż przy schodkach z prawej strony.
Podchodzi do J[adwigi.] Ujmuje J[adwigę] – wystawia z mansjonu. Wsystawia k[róla]. Pozuje J[adwigę]. Takoż króla.
Zasię rzekła
– ręka J[adwigi] (prawa) w stronę ojca. Ojciec po madzi[arsku]
. – lewa ręka pod bok. Jak ty będzies zakonnicom
– obie ręce na miecz. Stuknięcie. I będę wojować
– obie ręce J[adwigi] pod boki. –
Zginął od Tatarów.
Wypuszczenie miecza – Nar[rator] łapie miecz.Przesunięcie J[adwigi] w lewo.
Wyszła z klasztora.
Przesuniecie mansjonów. Rycerze wychodzą do przodu.Stuknięcie mieczami.
Przysięga.
Racz przywrócić – panieTa fraza pochodzi z pieśni „Boże! Coś Polskę”, która została, co ciekawe, włączona do spektaklu. Były naciski cenzuralne w tej sprawie; w Pleciudze był film dokumentalny dotyczący realizacji, w którym znalazła się wypowiedź dyr. Włodzimierza Dobromilskiego w tej sprawie – epizod z Jadwigą wypadał [chyba] na zakończenie spektaklu i był to w okresie tuż po stanie wojennym gest szczególny, symboliczny..
Rycerze powstają.
Chwyciła miec i wio na tatarów.
Odwrót. Ruszają w tył.
Jadwiga z mieczem za nimi.
Walka z Tatarami. Odwrót Jadwigi! – szable padają.
I Pan Bóg deł cud
– Rycerze w zwolnionym rytmie padają na ziemię. Grupa z ciał. – nad nimi miecz.Nar[rator] za nimi.
Polsko wygra
Nar[rator] siada na LeszkuLech Chojnacki animował Wojsko Święty Jadwigi.. Nucenie
hymnu
.