Scena IV <name type="place" key="2649">HADES</name>

	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	

 prowadzona przez <name type="person" key="413">Hermesa</name>. <name type="person" key="2644">Orfeusz</name>)


<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>Orfeusz	<name type="person" key="2645">Eurydyko</name> (Eurydyka odwraca się) Czy mnie poznajesz?</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	<p>Eurydyka	Nie. [/52]<!-- co to za dziwne /52 --></p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>Orfeusz	Boisz się mnie?</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	<p>Eurydyka	Nie.</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>Orfeusz	Czy <unclear>zechcesz [?]</unclear> mi paluszki?</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	<p>Nie.</p>
</sp>

Orfeusz	
<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>Odpowiada jak ptaszek, co umie śpiewać tylko jedną piosenkę. Czy ona zawsze jest taka senna? Jakże się odmieniła. Oczy ma nieopisane, ruchy podobne do łez płynących.</p></sp>

<sp>
	<speaker who="413">Hermes (Merkury) mit.</speaker>
	<p>Mów do niej cicho, bo się spłoszy. (odchodzi)</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>Eurydyko, czy wiesz, kto jestem?</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	<p>Czemu mnie budzisz? Ty nie jesteś Hermes. Hermes poszedł.</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>On jest dobry dla ciebie?</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	<p>Nie wiem. Jest jak powietrze. Jest ciemny.</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>Smutno w ciemności. Wyprowadzę cię na światło dnia. Pani piekieł wróciła ci ziemskie życie. Jesteś znowu moja.</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	<p>Myślisz, że jestem twoja...</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>Lica masz nieuchwytne jak westchnienie. W ustach twych nie [/53] słowa lecz echa słów. Ogarnia mnie strach przed dotknięciem twych paluszków. Eurydyko. Eurydyko.</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	<p>Czemu tak głośno wołasz?</p>
</sp>

<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>Imię jest bardziej rzeczywiste niż spojrzenie, którym mnie dotykasz. Dźwięk posiada magiczną moc. Chcę cię otoczyć siecią dźwięków jak dzikie zwierzątko, co się niedość oswoiło.</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	<p>(z radością) O, mnie nie można oswoić. (uśmiecha się) Lubię robić na złość.</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>Orfeusz	(ucieszony jej ożywieniem) Zawsze byłaś taka. (słychać łoskot i zgrzyt otwieranej bramy)</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	<p>	Co to?</p>
</sp>

<sp>
  <speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
  <p>Przypomnij sobie ten głos. Już raz go słyszałaś. To zgrzyt olbrzymich zawiasów bramy piekieł, której szczęki rozwierają się zawsze by chwycić, a nigdy by oddać. Dziś stanie się rzecz niezwykła. Czy słyszysz? Zastygły w biegu rzeki <name type="place" key="2649">Hadesu<desc>rzeki Hadesu, czyli Styks, Kokytos, Acheront, Pyriflegeton i Lete</desc></name>, (zamarło szczekanie potępieńców) zagasł szelest szat cieni poruszających się na <name type="place" key="2651">łąkach asfodelu</name>. Bo oto przejdzie bramą istota, która była umarła. Eurydyka żona Orfeusza. Czy się nie cieszysz?</p>
</sp>

<sp>
	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	<p>	Powinnam się cieszyć?</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>	Patrzy na mnie  jak przez szybę. Nie pojmuje nic. Eurydyko.</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	<p>Jestem senna.</p>
</sp>
 [/54]


<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>Ja cię obudzę. <mod><del hand="director">(Poskromiłem Charona i Cerbera i tysiące diabłów. Przybyłem rzeki piekielne z ognia, lamentu i roztopionego żelaza, aby popatrzeć jakim ruchem opuszczasz głowę na ramię i jak delikatnie migocą w przymkniętych rzęsach białka twych oczu, gdy się uśmiechasz)</del></mod> Posłuchaj. Wrócimy tam, gdzie świeci słońce. Pamiętasz słońce?</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	<p>Jest żółte jak pieniądz i gorące jak jajko w żarze. Nie można na nie spojrzeć bo się ślepnie.</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>Niedokładnie pamiętasz. Jest wspaniałe i łagodne. Rodzi życie.</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	<p>Co to jest życie? Używasz niejasnych wyrazów. Nie wiem.</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>To wszystko jest dla ciebie za trudne, mała słodkla żono. Posłuchaj, powiem ci bajkę.
		... Pamiętasz morze strumień, dom nad morzem strumieniem, gdzieśmy się poznali... Nocami woda szumiała. </p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	<p>Pamiętam.</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>W sąsiedztwie nikt nie mieszkał, tylko ten stary diabeł z kolczyskiem w uchu i z miedzianą patelnią, na której gotował i smażył.</p>
</sp>

<sp>
	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	<p>(z ożywieniem) Aha. Ryba z jednej strony była zawsze przypalona, a z drugiej surowa. A kłócił się ze mną...</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>No, ty też byłaś ananas.</p>
</sp>