Scena IV <name type="place" key="2649">HADES</name>

(

<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>


prowadzona przez <name type="person" key="413">Hermesa</name>. <name type="person" key="2644">Orfeusz</name>)


<sp>
  <speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
  <p>Orfeusz	<name type="person" key="2645">Eurydyko</name> (Eurydyka odwraca się) Czy mnie poznajesz?</p>
</sp>


<sp>
  <speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
  <p>Eurydyka	Nie. [/52]<!-- co to za dziwne /52 --></p>
</sp>


<sp>
  <speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
  <p>Orfeusz	Boisz się mnie?</p>
</sp>


<sp>
  <speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
  <p>Eurydyka	Nie.</p>
</sp>


<sp>
  <speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
  <p>Orfeusz	Czy <unclear>zechcesz [?]</unclear> mi paluszki?</p>
</sp>


<sp>
  <speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
  <p>Nie.</p>
</sp>

Orfeusz	
<sp>
  <speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
  <p>Odpowiada jak ptaszek, co umie śpiewać tylko jedną piosenkę. Czy ona zawsze jest taka senna
    Jakże się odmieniła. Oczy ma nieopisane, ruchy podobne do łez płynących.?</p>
</sp>

<sp>
  <speaker who="413">Hermes (Merkury) mit.</speaker>
  <p>Mów do niej cicho, bo się spłoszy. (odchodzi)</p>
</sp>


<sp>
  <speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
  <p>Eurydyko, czy wiesz, kto jestem?</p>
</sp>


<sp>
  <speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
  <p>Czemu mnie budzisz? Ty nie jesteś Hermes. Hermes poszedł.</p>
</sp>


<sp>
  <speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
  <p>On jest dobry dla ciebie?</p>
</sp>


<sp>
  <speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
  <p>Nie wiem. Jest jak powietrze. Jest ciemny.</p>
</sp>


<sp>
  <speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
  <p>Smutno w ciemności. Wyprowadzę cię na światło dnia. Pani piekieł wróciła ci ziemskie życie. Jesteś znowu moja.</p>
</sp>


<sp>
  <speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
  <p>Myślisz, że jestem twoja...</p>
</sp>


<sp>
  <speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
  <p>Lica masz nieuchwytne jak westchnienie. W ustach twych nie [/53] słowa lecz echa słów. Ogarnia mnie strach przed dotknięciem twych paluszków. Eurydyko. Eurydyko.</p>
</sp>


<sp>
  <speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
  <p>Czemu tak głośno wołasz?</p>
</sp>



<mod change="d/605/v/610/f/637"><del hand="author"><sp>
  <speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
  <p>Imię jest bardziej rzeczywiste niż spojrzenie, którym mnie dotykasz. Dźwięk posiada magiczną moc. Chcę cię otoczyć siecią dźwięków jak dzikie zwierzątko, co się niedość oswoiło.</p>
  </sp>


  <sp>
    <speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
    <p>(z radością) O, mnie nie można oswoić. (uśmiecha się) Lubię robić na złość.</p>
  </sp>


  <sp>
    <speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
    <p>Orfeusz	(ucieszony jej ożywieniem) Zawsze byłaś taka. (słychać łoskot i zgrzyt otwieranej bramy)</p>
  </sp>
  </del></mod>

<sp>
  <speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
  <p>Co to?</p>
</sp>


<sp>
  <speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
  <p>Przypomnij sobie ten głos. Już raz go słyszałaś. To zgrzyt olbrzymich zawiasów bramy piekieł, której szczęki rozwierają się zawsze by chwycić, a nigdy by oddać. Dziś stanie się rzecz niezwykła. <mod change="d/605/v/610/f/637"><del hand="author">Czy słyszysz?</del></mod> Zastygły w biegu rzeki <name type="place" key="2649">Hadesu<desc>rzeki Hadesu, czyli Styks, Kokytos, Acheront, Pyriflegeton i Lete</desc></name>, (zamarło szczekanie potępieńców) zagasł szelest szat cieni poruszających się na <name type="place" key="2651">łąkach asfodelu</name>. Bo oto przejdzie bramą istota, która była umarła. Eurydyka żona Orfeusza. Czy się nie cieszysz?</p>
</sp>

<sp>
	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	<p>	Powinnam się cieszyć?</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>	<mod change="d/605/v/610/f/637"><subst hand="author">
<add>Patrzysz na mnie jak przez szybę, nie rozumiesz nic.</add>
<del>Patrzy na mnie  jak przez szybę. Nie pojmuje nic. Eurydyko.</del>
</subst></mod></p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	<p>Jestem senna.</p>
</sp>
 [/54]

<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>Ja cię obudzę. Posłuchaj. Wrócimy tam, gdzie świeci słońce. Pamiętasz słońce?</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	<p>Jest żółte jak pieniądz i gorące jak jajko w żarze. Nie można na nie spojrzeć bo się ślepnie.</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>Niedokładnie pamiętasz. Jest wspaniałe i łagodne. Rodzi życie.</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	<p>Co to jest życie? Używasz niejasnych wyrazów. Nie wiem.</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>To wszystko jest dla ciebie za trudne, mała słodkla żono. Posłuchaj, powiem ci bajkę.
		... Pamiętasz morze strumień, dom nad morzem strumieniem, gdzieśmy się poznali... Nocami woda szumiała. </p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	<p>Pamiętam.</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>W sąsiedztwie nikt nie mieszkał, tylko ten stary diabeł z kolczyskiem w uchu i z miedzianą patelnią, na której gotował i smażył.</p>
</sp>

<sp>
	<speaker who="2645">Eurydyka</speaker>
	<p>(z ożywieniem) Aha. Ryba z jednej strony była zawsze przypalona, a z drugiej surowa. A kłócił się ze mną...</p>
</sp>


<sp>
	<speaker who="2644">Orfeusz</speaker>
	<p>No, ty też byłaś ananas.</p>
</sp>