(1899–1959), z zawodu szofer; działacz polityczny, socjalista. Do PPS wstąpił po 1918 r.; w okresie międzywojennym był działaczem Związku Zawodowego Transportowców na Górnym Śląsku. W 1937 r. wszedł w skład Rady Naczelnej PPS. We wrześniu 1939 r. przedostał się do Francji; pracował na stanowisku kierownika Wydziału Opieki Społecznej przy Ministerstwie Pracy w rządzie Władysława Sikorskiego. Następnie w Anglii był m.in. delegatem rządu do spraw uchodźczych, prezesem Komitetu Pomocy Ofiarom Wojny, członkiem Rady Narodowej (1940–1945) i prezesem Związku Robotników i Rzemieślników Polskich w Wielkiej Brytanii. W latach 1940– 1945 był członkiem Komitetu Zagranicznego PPS, popierał kierownictwo PPS-WRN. W 1943 r. wyjechał do Nowego Jorku. Do 1951 r. był przedstawicielem Międzynarodowego Centrum Wolnych Związków Zawodowych na Uchodźstwie w USA. Tu też działał w Polish Labor Group, blisko związanej z Polish Information Center; był współpracownikiem Feliksa Grossa. Po wojnie był członkiem Polskiego Narodowego Komitetu Demokratycznego w Nowym Jorku oraz Związku Polskich Federalistów w Stanach Zjednoczonych. W końcu 1951 r. przeniósł się do Brukseli i podjął pracę w Międzynarodowej Konfederacji Wolnych Związków Zawodowych, został kierownikiem sekcji radiowej, a później też redaktorem miesięcznika „Free Labour World”; zmarł w szpitalu w Wiesbaden.