(1882–1926), poeta ludowy. Urodził się we wsi Mokre Lipie (Zamojszczyzna), był synem rolnika gospodarującego na sześciu morgach (odziedziczonych przez matkę z domu Kyc). Czytać i pisać nauczył się u miejscowego organisty, wiedzę o świecie zdobywał drogą samouctwa, głównie za pośrednictwem czasopism ludowych, np. „Zorzy”, „Gazety Świątecznej”. Zajmował się pracą na roli w gospodarstwie ojca, bystro obserwując życie i miejscowe stosunki społeczne. Szczególnie interesowały go kwestie oświaty na wsi. Około roku 1896 zaczął pisać wiersze, proste, bezpretensjonalne „rymowanki”, często przypominające prozę, pisane niezbyt poprawną polszczyzną. Adresowane do ludu wiejskiego, zawierały rady i pouczenia, mówiły o obowiązkach patriotycznych. Tematyka niektórych wierszy wiązała się z aktualnymi wydarzeniami społeczno-politycznymi. W latach 1908–1909 współpracował z redagowanymi przez ks. Antoniego Kwiatkowskiego „Zaraniem” i „Nową Jutrzenką”, ogłaszając wiersze oraz parę artykułów w formie listów do redakcji. W roku 1913 w Lublinie, staraniem ks. Kwiatkowskiego, ukazał się jego "Zbiorek wierszy i poezji ludowych". Zajmował się też pracą społeczną. W latach 1904–1906 współdziałał ze Stanisławem Moskalewskim, późniejszym wojewodą lubelskim. W roku 1918 należał do POW, organizował w rodzinnej wsi teatr amatorski. Zmarł na gruźlicę prawdopodobnie w rodzinnej wsi.