(1896–1986), dyplomata, publicysta, ekonomista. W 1914 r. ukończył szkołę średnią w Warszawie. Wybuch I woj- ny światowej zastał go w Szwajcarii, wobec czego podjął studia we Fryburgu i w 1917 r. uzyskał licencjat nauk ekonomicznych i prawnych, a w 1918 r. doktorat w dziedzinie nauk politycznych. W listopadzie 1918 r. został mianowany sekretarzem Sekcji Ekonomicznej Komitetu Narodowego Polskiego w Paryżu. W 1919 r. był osobistym sekretarzem Romana Dmowskiego, następnie zajął stanowisko drugiego sekretarza Poselstwa Polskiego w Rzymie. W 1920 r. brał ochotniczo udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Od 1921 r. pracował w charakterze pierwszego sekretarza Gabinetu Ministra Spraw Zagranicznych, Konstantego Skirmunta. W latach 1922–1927 zajmował wysokie stanowiska w centrali MSZ. Od 1927 r. pełnił ważne funkcje w zagranicznych placówkach dyplomatycznych RP (w Brukseli, Bernie, Amsterdamie); od 1938 r. był posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym RP w Rio de Janeiro. Po cofnięciu uznania rządowi RP na uchodźstwie w lipcu 1945 r. pozostał na emigracji; objął wówczas Katedrę Migracji Współczesnych na papieskim Uniwersytecie Katolickim w Rio de Janeiro. Od 1949 r. współpracował z Alfredem Jurzykowskim przy organizacji pierwszej w Brazylii montowni ciężarówek Mercedes-Benz; został też przedstawicielem Fundacji A. Jurzykowskiego. W 1964 r. powrócił do Europy i w 1965 r. zamieszkał w Rzymie, następnie od 1971 r. we Fryburgu w Szwajcarii. Doktor honoris causa brazylijskiego Instytutu Adwokatów.