(1897–1983), inżynier budownictwa mostów i konstrukcji żelaznych. W wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. brał udział jako podporucznik artylerii. W latach 1920–1926 studiował najpierw na Politechnice Warszawskiej, następnie na Politechnice Gdańskiej na Wydziale Budownictwa Lądowego. Po studiach pracował w różnych firmach, był autorem m.in. projektu pierwszego w Warszawie wieżowca przy placu Powstańców oraz projektu zapory wodnej w Rożnowie na Dunajcu. Od 1936 r. przebywał w Stanach Zjednoczonych; tu był kierownikiem działu handlowego Konsulatu Generalnego RP w Chicago, później w Nowym Jorku, a następnie powołany został na stanowisko attaché prasowego Ambasady RP w Waszyngtonie. Z inicjatywy władz polskich zorganizował Towarzystwo Handlu Międzynarodowego „Dal” i został jego dyrektorem. W 1941 r. należał do współzałożycieli Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Polskich Polonia Technica w Stanach Zjednoczonych i przez dwie kadencje pełnił funkcję prezesa zarządu. Po wojnie, ze względu na stan zdrowia, zaprzestał działalności inżynierskiej i biznesowej. W wieku 52 lat podjął studia bibliotekoznawcze na Columbia University, które ukończył w 1950 r., po czym pracował w Centralnej Bibliotece Medycznej, a następnie w Bibliotece Kongresu (Library of Congress) w Waszyngtonie. Był działaczem polonijnym, m.in. prezesem Polskiego Związku Kawalerzystów i Artylerzystów Konnych w Stanach Zjednoczonych.