(1888–1951), lekarz homeopata. Ukończył filozofię na Uniwersytecie w Heidelbergu. Po studiach odbył podróż do Indii, gdzie był uczniem braminów tybetańskich. Był autorem m.in.: "Jak leczyć choroby ziołami leczniczemi? Broszurka propagando- wa firmy Biuro Sprzedaży Specyfików Oskara Wojnowskiego" (Warszawa 1931), "Zioła lecznicze Oskara Wojnowskiego" (Warszawa 1931), "Moje credo" (przekł. S. Ołpiński, Warszawa 1932). Zob. także: H. Fukier, "Wspomnienia staromiejskie" (Warszawa 1959, s. 160–161), E. Szulc, "Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie. Zmarli i ich rodziny" (Warszawa 1989, s. 611–612). W artykule doktora nauk farmaceutycznych Macieja Biłka zatytułowanym "Przedwojenne kuracje ziołowe" („Aptekarz Polski” 2009, nr 40) czytamy m.in.: „Mieszanki ziołowe tworzyli nie tylko kwalifikowani farmaceuci i lekarze, ale także osoby co najmniej tajemnicze. Nie wiadomo np. kim był Oskar Wojnowski z Warszawy, zamieszkały przy ulicy Hortensji 3, mieszkanie 4, opracowujący skład popularnych "Ziół leczniczych Oskara Wojnowskiego". Broszurki propagandowe swych ziół opatrywał interesującym logo, głoszącym: Słońce i rośliny leczą wszelkie choroby. Powoływał się nie tylko na takie sławy jak Hipokrates, ale także na Falimierza z Kobylina, Szymona z Łowicza, Marcina z Urzędowa, Szymona Syreniusza, a nawet na tradycje medycyny tybetańskiej, chińskiej i homeopatię. […] Wojnowski nie był z pewnością typem szarlatana-zielarza, gdyż swe broszurki opatrywał adnotacją, że nie należy niedoceniać wiedzy medycznej, a zwłaszcza w wypadkach cięższych lub skomplikowanych zwracać się przede wszystkim o poradę i pomoc do lekarza. Jednocześnie przekornie dodawał: Niech mi […] wolno będzie dać wyraz nadziei, że świat lekarski zainteresuje się tymi nowymi środkami, które mu przedkładam, i że opinię swą o nich oprze wyłącz- nie na rezultatach, osiągniętych przez zastosowanie ich w praktyce”.