(1865-1948), prawnik, historyk literatury, krytyk. W latach 1892-1894 wraz ze Stefanem Żeromskim opiekował się biblioteką w Muzeum Polskim Narodowym w Rapperswilu. Po powrocie do Polski w Warszawie, Lwowie, Kijowie, Petersburgu redagował pisma polskie. Należał do współtwórców ideologii Narodowej Demokracji, redagował „Gazetę Warszawską” (1918-1925) i „Myśl Narodową” (1925-1935). W 1930 r. został senatorem z ramienia Stronnictwa Narodowego. W latach 1935-1939 współpracował z „Warszawskim Dziennikiem Narodowym”. Lata II wojny światowej spędził w Warszawie. Po powstaniu warszawskim, ciężko chory zamieszkał w Krakowie, a od 1946 r. w Wiśle.