Wiek klęski. Almanach Historyczno-Literacki, seria „Wczoraj i Dziś”, Londyn: „Orbis” 1946, 80 ss.

Zawartość: K. Wierzyński, Krzywe Koło. Podzwonne za kaprala Szczapę; Z. Grabowski, Wiek klęski; Z. Haupt, Stacja Zielona; Z. Nowakowski, „A la recherche du temps perdu”; Z. Bohdanowiczowa, Wiersze: Ballada. Dom. – Pamięci Marii Pawlikowskiej: S. Baliński, Krok w nieskończoność; Z. Nowakowski, Czarnoksiężniczka; T. Terlecki, Poetycka gemma. – Złota Przędza Literacka: S. Wyspiański, Z „Daniela”; A. Mickiewicz, Literatura epoki stanisławowskiej; W. Sieroszewski, Skradziony chłopak. – Myśli z pism Szymona Askenazego, Franciszka Gajewskiego, Eugeniusza Małaczewskiego.

Zob. omówienie ww. (właśc. Wiktor Weintraub), Almanach „Wiek klęski” („Wiadomości” 1946, nr 8, z 26 maja): „Piękny poemat Wierzyńskiego Podzwonne za kaprala Szczapę, napisany z okazji śmierci Karola Lilienfelda-Krzewskiego, umieszczono na wstępie almanachu pt. Wiek klęski. «A Polak? Polak w mig otwiera / Świętości wszystkich antykwariat, / Że Samosierra i Elstera / I dumny skacze w przepaść. Wariat! / W ciemnej kabale snów i wzlotów / I uroczystych swych uniesień, / Krzycząc, że zwarty, silny, gotów / W końcu wymyśli – tylko Wrzesień”. Oto dwie strofy z tego poematu. Tania demagogia mogłaby się łatwo do tych wierszy przyczepić. A tymczasem są one w tradycji najszlachetniejszej polskiej liryki patriotycznej. W samym zaś poemacie elementy gawędy, utrzymanej w tonie najpotoczniejszej mowy, satyry politycznej i poezji wspomnień dały stop poetycki szczególnie świeży i oryginalny. Bardzo to mocna strona almanachu”.