(1904-1949), inżynier budownictwa, działacz polityczny. Ochotnik wojny polsko-bolszewickiej. W latach 1921-1925 studiował na Politechnice Gdańskiej. W latach 1931-1933 członek Obozu Wielkiej Polski oraz Stronnictwa Narodowego (1934-1940). W czerwcu 1936 r. zorganizował bojówkę (ok. 70 osób), która pod hasłami antysemickim czynnie napadła w Myślenicach na mieszkanie starosty, sklepy żydowskie, posterunek policji. We wrześniu 1937 r. skazany na 3,5 roku więzienia, w lutym 1939 r. został zwolniony. (Zob. U. Jakubowska, Myślenice, w: Nie szablą, lecz piórem. Batalie publicystyczne II Rzeczypospolitej, pod red. D. Nałęcz, Warszawa 1993, s. 269-298). Brał udział w kampanii wrześniowej, następnie walczył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Był krytycznie nastawiony do polityki W. Sikorskiego porozumienia z ZSRR. Usunięty z wojska, w latach 1941-1942 internowany na wyspie Bute w Szkocji. Był współpracownikiem narodowo-radykalnego pisma „Jestem Polakiem” (tu m.in. ogłosił w 1941 r. list otwarty do A. Słonimskiego na temat wizji powojennej Europy) oraz redaktorem konspiracyjnego pisma „Walka”. Założył w 1942 r.  Komitet Zagraniczny Obozu Narodowego. W latach 1944-1946 należał do Klubu „Międzymorza” w Rzymie, którego celem była federacja narodów Europy Środkowo-Wschodniej. W grudniu 1946 r. wrócił nielegalnie do Polski, latem 1947 r. został aresztowany, oskarżony o działalność antykomunistyczną, skazany na karę śmierci i stracony. W 1989 r. zrehabilitowany.