(1910-1974), latach trzydziestych pracował jako redaktor w „Ilustrowanym Kurierze Codziennym”, w 1936 r. ożenił się z Jadwigą Dąbrowską, córką redaktora naczelnego „IKC”, Mariana Dąbrowskiego. We wrześniu 1939 r. zmobilizowany jako podporucznik rezerwy do 1. Pułku Szwoleżerów w Warszawie, brał udział w walkach w ramach Mazowieckiej Brygady Kawalerii. Po kapitulacji ewakuował się do Rumunii, a następnie przez Jugosławie i Włochy dotarł w listopadzie 1939 r. do Francji i został skierowany do wojskowej stacji zbornej w koszarach Bessiere w Paryżu; tu dotarła do niego żona. Po kapitulacji Francji wraz z żoną ewakuował się do Anglii i w czerwcu 1940 r. został przyjęty do Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii; po odbyciu szkolenia operacyjnego w Bramcote został w czerwcu 1942 r. przydzielony do 300 Dywizjonu Bombowego „Ziemi Mazowieckiej” i jako strzelec pokładowy (w stopniu podporucznika, później porucznika) wziął udział w 24 operacjach. Od 1943 r. pozostawał w dyspozycji Bazy Sił Powietrznych w Blackpool; w 1944 r. został awansowany na kapitana. Za zasługi bojowe odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i trzykrotnie Medalem Lotniczym. W latach 1944-1945 był adiutantem prezydenta RP, Władysława Raczkiewicza. Po wojnie wyemigrował wraz z żoną do USA i osiadł w Miami Beach na Florydzie; w 1955 r. oboje uzyskali obywatelstwo amerykańskie, zmieniając nazwisko na Pascal. (Dziękujemy Panu Grzegorzowi Korczowi, badaczowi i miłośnikowi lotnictwa, współautorowi książek, obok Chrisa Warda, na temat lotnictwa w II wojnie światowej, m.in. 300 Squadron (Barnsley 2014) za informacje dotyczące służby lotniczej H.R. Paschalskiego).