Interim Treasury Committee for Polish Questions (Tymczasowy Komitet do Załatwienia Spraw Polskich) został powołany przez rząd brytyjski po cofnięciu uznania przez państwa zachodnie dla rządu RP. Komunikat z 5 lipca 1945 r., wydany przez Foreign Office, zapowiadał znaczną pomoc dla Polaków – dla Wojska Polskiego, instytucji naukowych, a nawet dla rodaków wywiezionych z Polski po powstaniu warszawskim na przymusowe roboty do Niemiec. Genezę i działalność tego Komitetu tak wspominał po latach Edward Raczyński: „Był on projektowany przez Anglików jako komitet dwustronny – «British-Polish» – z jednej strony mieli występować w tej sprawie angielscy ministrowie, a rzecznikiem polskim miałem być ja. Tak był zbudowany ten pierwszy projekt, ale, zdaje się, na skutek różnych protestów czy nacisków tak zwanego ludowego rządu warszawskiego Anglicy postanowili zmienić charakter Komitetu. Zrobili z niego angielski Komitet dla naszych spraw – tych likwidacyjnych, z tym że w tym Komitecie ja występowałem jako rzecznik spraw polskich. Komitet nie był zatem dwustronny, po prostu dlatego, że komunistyczny rząd warszawski protestował, aby jakiś Polak występował jako storna w tym Komitecie. […] Anglicy w tym pierwszym okresie w stosunku do Polaków pozostałych tu na wyspie, postępowali nadzwyczaj życzliwie. I co więcej – nawet starali się bardzo, ażeby ci Polacy, którzy zostaną na wyspie, mieli stosunkowo lepszą przyszłość. […] Anglicy potworzyli tutaj szkoły średnie dla chłopców i dla dziewcząt, tworzyli wyższe kursy  o charakterze akademickim w dziedzinie ekonomii, architektury i innych specjalności. Dawali bardzo hojne stypendia dla młodzieży polskiej. Każdy młody Polak, jako tako zdolny i chcący się uczyć, mógł dostać stypendium. Ta nasza gromada stosunkowo szybko mogła się wznieść na wyższy poziom” (E. Raczyński, T. Żenczkowski, Od Genewy do Jałty. Rozmowy radiowe, Londyn 1988, s. 126).