(1885-1951), polityk, pedagog, pułkownik (zob. biogram w: PSB, t. 11). W 1922 r. był współzałożycielem pisma „Droga”, a w 1926 r. miesięcznika „Wiedza i Życie”. W latach 1928-1935 poseł na Sejm, a w latach 1935-1938 senator. W latach 1931-1934 był ministrem wyznań religijnych i oświecenia publicznego (wówczas przeprowadził reformę  szkolnictwa, której celem było całkowite podporządkowanie życia naukowego i szkolnego rządzącemu obozowi sanacyjnemu), w latach 1933-1934 premier, współautor konstytucji kwietniowej. We wrześniu 1939 r. wyjechał do Rumunii, następnie do Palestyny, był nauczycielem w polskich szkołach w Bukareszcie i w Tel Awiwie. Od 1947 r. mieszkał w Wielkiej Brytanii.