(1869-1923), artysta malarz, historyk sztuki (zob. biogram w: PSB, t. 23). Dnia 16 grudnia 1922 r. zastrzelił prezydenta Gabriela Narutowicza podczas otwarcia dorocznej wystawy w Gmachu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Związany z ruchem narodowym, fanatycznie nienawidził wszystkiego, co było niezgodne z jego ideologią. Nosił się z zamiarem zabójstwa J. Piłsudskiego, odstąpił od tego planu, gdy dowiedział się, że Piłsudski nie kandyduje na urząd prezydenta RP. Zob. K. Wierzyński, Pamiętnik poety, oprac. P. Kądziela, Warszawa 1991, s. 376-381 oraz W. Władyka, Śmierć Prezydenta – grudzień 1922, w: Nie szablą lecz piórem: batalie publicystyczne II Rzeczypospolitej, red. Daria Nałęcz, Warszawa 1993, s. 15-49.