(1904–1957), kompozytor i pedagog. Uczył się w Konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie, w latach 1922–1926 studiował kompozycję i fortepian w konserwatorium w Poznaniu, gdzie też ukończył uniwersyteckie studia prawnicze. W 1931 r. kontynuował studia muzyczne w Paryżu, działając jednocześnie w Stowarzyszeniu Młodych Muzyków Polaków. Po powrocie zamieszkał w Poznaniu i pracował jako radca w prokuraturze. W sierpniu 1939 r. przeniósł się do Lwowa, następnie w 1940 r. do Krakowa, a w 1942 lub 1943 r. do Warszawy, gdzie ukrywał się pod nazwiskiem Teodor Sroczyński. W grudniu 1945 r. objął stanowisko attaché kulturalnego w polskim konsulacie w Nowym Jorku, a w 1948 r. został konsulem i delegatem polskim do spraw kulturalnych przy ONZ. W grudniu tegoż roku zrezygnował ze służby dyplomatycznej i osiadł na stałe w Nowym Jorku, oddając się twórczości kompozytorskiej i pracy pedagogicznej m.in. w Jaques-Dalcroze Institute i New School of Social Research.