(1805-1867), znajomy z lat szkolnych Fryderyka Chopina w Warszawie. W 1826 r. ukończył wydział lekarski na Uniwersytecie Warszawskim, po czym wyjechał na dalsze studia do Berlina, następnie złożył egzaminy lekarskie w Wilnie w 1828 r. i powrócił do Warszawy, gdzie otworzył własny gabinet lekarski. W początku 1830 r. został mianowany pierwszym lekarzem Domu Przytułku i Pracy, gdy zaś wybuchło powstanie został wcielony do 5. Pułku ułanów jako lekarz sztabowy. Po upadku powstania udał się do Paryża, gdzie pozostał do 1838 r. W końcu 1832 r. spotkał się z Chopinem, który przyjął go na wspólne mieszkanie; mieszkali razem do lata 1834, kiedy Hoffman, rozwinął praktykę lekarską i przeniósł się do samodzielnego mieszkania. W tym czasie obaj zostali przyjęci w poczet nowo założonego Towarzystwa Polsko-Literackiego.