(1872–1942), dyplomata (zob. biogram: PSB, t. 25). Lata I wojny światowej spędził w Szwajcarii, w 1919 r. wstąpił do służby w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, był radcą poselstwa RP w Bernie. Wierzyński spotkał go po raz pierwszy w 1921 r., gdy Perłowski był członkiem delegacji polskiej do Ligi Narodów. „Był to – wspominał poeta po latach – piękny pan z Ukrainy, o głowę wyższy niż moje 186 centymetrów wzrostu, mówił niezliczoną ilością języków, także po łacinie i po grecku, i pasjonował się poezją. Moje wiersze przypadły mu do gustu i gdy doczytał się do słów, że «jeszcze nigdy nie byłem w Paryżu», powiedział mi, że wyśle mnie jako kuriera do ambasady paryskiej” (K. Wierzyński, Pamiętnik poety, dz. cyt., s. 157). W 1927 r. Perłowski objął Poselstwo RP w Madrycie jako poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny, misję swą pełnił do 1935 r. Żoną Jana Perłowskiego była Henrietta z Marconich (1862–1954).