(1903–1991), poeta, prozaik, pamiętnikarz, studiował na Sorbonie w Paryżu, po powrocie do Polski był sekretarzem Polskiej Komisji Międzynarodowej Współpracy Intelektualnej. Współpracował z Zenonem Przesmyckim, Miriamem, wydawcą dzieł Norwida. (zob. jego artykuł: Garść wspomnień o Miriamie, „Wiadomości” 1950, nr 45 (240) z 5 listopada). W 1939 r. uzyskał doktorat z filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. Podczas okupacji niemieckiej był żołnierzem Armii Krajowej, brał udział w powstaniu warszawskim, dostał się do niewoli niemieckiej. Po wojnie pozostał na emigracji. Od 1950 r. mieszkał w Anglii, pracował jako nauczyciel, ogłaszał swoje utwory w polskich pismach emigracyjnych. Wydał m.in. C.K. Norwida Trzy miłości. Wybór wierszy (Paryż 1948) oraz Pisma polityczne i filozoficzne (Londyn 1957).