Po funkcjonującym w Warszawie w latach 1819–1848 Salonie Wystawy Sztuk Pięknych (prekursorska w dziejach polskiej kultury inicjatywa władz Królestwa Polskiego, mająca na celu nowoczesną edukację artystyczną oraz narodowo-etyczno-społeczną) możliwość stałego wystawiania prac dla artystów polskich stworzyła dopiero w 1858 r. Wystawa Krajowa Sztuk Pięknych, uruchomiona z inicjatywy m.in. Wojciecha Gersona i Franciszka Kostrzewskiego (od 1861 r. Wystawa Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych). Zob. M. Getka-Kenig, Wystawy sztuk pięknych w Warszawie jako narzędzie polityki artystycznej władz Królestwa Polskiego w latach 1815–1830, „Folia Historiae Artium” 2018, Seria Nowa, t. 16; Warszawskie wystawy sztuk pięknych w latach 1819–1845, oprac. S. Kozakiewicz, Wrocław 1952; D. Konstantynów, Wystawa Krajowa Sztuk Pięknych (1858–1860). Z historii życia artystycznego Warszawy połowy XIX wieku, Warszawa 2012).