W powieści może chodzić o jeden z obrazów historycznych, powstałych w szóstej dekadzie stulecia i prezentowanych na Wystawie Krajowej Sztuk Pięknych; często ukazywały one momenty chwały i heroicznej śmierci na polu bitwy, np. cykl czterech płócien ilustrujących dzieje polskich legionów – Wiosna we Włoszech, Lato na wyspie San Domingo, Jesień nad Renem, Zima w Rosji (1853), Śmierć Warneńczyka (1854), Śmierć Godebskiego pod Raszynem (1855), Śmierć księcia Józefa Poniatowskiego w Elsterze, Przejście Napoleona przez Berezynę (1859). Gdy powstawała powieść Orzeszkowej, sława Suchodolskiego, uznanego klasyka, była ciągle żywa, ale nie miała już trwać długo; kilka lat później anonimowy sprawozdawca z salonu Wystawy Sztuk Pięknych nazwał go „zasłużonym przedstawicielem ubiegłej epoki naszego malarstwa” (Ślady życia, „Opiekun Domowy” 1987, nr 33, s. 257).