(1915–2004), powieściopisarka, autorka wspomnień (zob. biogram: WPPiBL, t. 4); W 1941 r. wydostała się z robót przymusowych w Niemczech, wyjechała do Szwajcarii, gdzie mieszkała do końca wojny; była m.in. założycielką teatru objazdowego dla Polonii szwajcarskiej z siedzibą w Bernie, nadto z teatrem kukiełek zorganizowanym przez Muzeum Polskie w Rapperswilu objeżdżała obozy internowanych w Szwajcarii żołnierzy polskich. Od 1945 r. mieszkała w Anglii, a w 1948 r. przeniosła się do Francji, w tymże roku wyszła za mąż za Wacława Zyndrama-Kościaowskiego. W Laloubère otworzyła własną pracownię malarską, specjalizującą się w ręcznym malowaniu porcelany. Wiersze, opowiadania i szkice drukowała w prasie emigracyjnej: w „Wiadomościach”, „Tygodniu Polskim”. Laureatka Nagrody „Wiadomości”.