(1843–1913), powieściopisarz i historyk, badacz przeszłości kultury polskiej (zob. biogram: PSB, t. 18); młodszy brat pisarza Walerego Łozińskiego. Studiował na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Lwowskiego, następnie był redaktorem wielu lwowskich i galicyjskich gazet i czasopism literackich. Pełni funkcję sekretarza naukowego Fundacji im. Ossolińskich, wiceprezesa Towarzystwa Historycznego we Lwowie, prezesa Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych; od 1891 r. był członkiem Akademii Umiejętności. Poseł do austriackiej Rady Państwa, następnie członek Izby Panów tejże Rady. Autor prac naukowych, m.in. Życie polskie w dawnych wiekach (Lwów 1907), oraz powieści, m.in. Pierwsi Galicjanie
(Lwów 1867).