(1902–1988), prozaik, krytyk literacki (zob. biogram: WPPiBL, t. 9); studiował filozofię, historię sztuki i prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, uczestniczył w III powstaniu śląskim, w 1923 r. został członkiem PPS, w 1925 r. objął stanowisko redaktora naczelnego „Głosu Poznańskiego”, był współzałożycielem Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych. Od 1931 r. mieszkał w Warszawie, pracował w Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Artykuły i recenzje publikował w „Robotniku”, „Tygodniku Ilustrowanym”, „Kwartalniku Socjalistycznym”. Podczas II wojny światowej w Spółdzielni Produkcyjnej „IF”. Wiosną 1944 r. zagrożony aresztowaniem uciekł na Węgry, gdzie zastał go koniec wojny, po czym wrócił do Krakowa, wkrótce jednak przez Czechosłowację, Niemcy i Austrię przedostał się do Włoch, wstąpił do 2. Korpusu. W 1948 r. zamieszkał w Londynie, do 1954 r. zajmował stanowisko dyrektora Gabinetu Prezesa Rady Ministrów Rządu Polskiego na Emigracji oraz kierownika Polskiej Agencji Telegraficznej. W latach 1949–1986 należał do Związku Socjalistów Polskich na Obczyźnie. W latach 1958–1964 był prezesem Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie. Publikował w „Dzienniku Polskim i Dzienniku Żołnierza”, którego w latach 1962–1973 był redaktorem, oraz w „Orle Białym” i „Kulturze”.