(1887–1959), psycholog, dyplomata. Studiował na Uniwersytecie Kijowskim (jeden rok prawa), Uniwersytecie Jagiellońskim, Wiedeńskim, we Florencji i na University of Oxford; doktoryzował się w dziedzinie psychologii. W 1912 r. powrócił do Polski i na Podolu działał w organizacjach społecznych i kulturalnych. W 1920 r. został dyrektorem w Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich. Uczestniczył w rokowaniach w Rydze nad traktatem pokojowym w wojnie polsko-bolszewickiej jako ekspert do spraw gospodarczych Ukrainy. W następnych latach pracował naukowo. Do administracji państwowej powrócił w 1926 r. po przewrocie majowym (m.in. szef gabinetu premiera Kazimierza Bartla, członek Rady Nadzorczej Polskiej Agencji Telegraficznej). W latach 1927–1935 był posłem RP w Czechosłowacji, następnie od lipca 1936 r. do 17 września 1939 r. ambasadorem RP w Moskwie; opuścił terytorium Związku Radzieckiego w październiku 1939 r. W czasie wojny przebywał we Francji. Po wojnie pozostał na emigracji; związał się z Biblioteką Polską w Paryżu, był członkiem Towarzystwa Historyczno-Literackiego.