(właśc. Olga Lipczyńska, z d. Prorubnikow; (1915–1991), tancerka baletowa (Sławska to jej nazwisko sceniczne; zob. biogram: PSB, t. 38). Po ukończeniu szkoły baletowej przy Teatrze Wielkim w Warszawie była tam w latach 1932–1937 baleriną. W 1933 r. zdobyła złoty medal na Międzynarodowym Konkursie Tańca w Warszawie, a w 1934 r. – brązowy medal na tymże konkursie w Wiedniu. W 1935 r. została primabaleriną baletu Teatru Wielkiego. W 1936 r. brała udział w berlińskiej Olimpiadzie Tanecznej jako oficjalna reprezentantka Polski, po czym odbyła dodatkowe studia w Berlinie. W latach 1937–1939 była primabaleriną Polskiego Baletu Reprezentacyjnego, zorganizowanego przez Arnolda Szyfmana, a kierowanego przez Bronisławę Niżyńską, który uzyskał Grand Prix w dziedzinie sztuki tanecznej na Międzynarodowej Wystawie Techniki i Sztuki w listopadzie 1937 r. w Paryżu (w sprowadzenie tego zespołu do Paryża zaangażowany był Jan Lechoń jako ówczesny radca do spraw kulturalnych w Ambasadzie RP); wraz z tym zespołem występowała w sezonie 1937/1938 w wielu krajach Europy i w Nowym Jorku. Krótko przed II wojną światową została narzeczoną Tadeusza Karszo-Siedlewskiego (1893–1939), zamożnego przemysłowca i od 1935 r. senatora RP; po jego nagłej śmierci odziedziczyła po nim znaczny majątek. W 1941 r. wyszła za mąż za Michała Lipczyńskiego, handlowca. Po wojnie zrezygnowała z pracy na scenie i poświęciła się pracy pedagogicznej, od 1950 r. w Państwowym Liceum Choreograficznym w Gdańsku; w 1951 r. zorganizowała Państwową Średnią Szkołę Baletową w Poznaniu i jako dyrektor artystyczny kierowała nią do przejścia na emeryturę w 1970 r.