grupa o nieformalnym charakterze, powstała w 1953 r. z inicjatywy Hanny Kisterowej, skupiająca osoby z nowojorskiego środowiska emigracji niepodległościowej, organizowała liczne imprezy towarzysko-artystyczne, które miały na celu głównie działania samopomocowe. Należał do nich Doroczny Bal Literatury i Sztuki (pierwszy odbył się w 1953 r.), który „gromadził nie tylko Polaków, ale także liczne grono zamożnych Amerykanów wydatnie wspomagających polskich artystów. Poprzez to uczestnictwo i pomoc zmieniali oni równocześnie w swojej świadomości niekorzystny wizerunek Polaków i Polski” (Anna Śliz, Polska Bratnia Pomoc - Polish Assistance, Inc. Socjologiczne studium monograficzne, Opole 2001, s. 88). Działająca w tej grupie Aniela Mieczysławska wspominała: „Rozwiązałyśmy nasz Klub, gdy powstała Bratnia Pomoc [tj. w 1956 r.  - B.D.], która zbierała o wiele większe fundusze i niosła pomoc nie tylko artystom, ale wielu rodakom zasługującym na wsparcie” (A. Mieczysławska, Luźne wspomnienia, w: Wspomnienia o Kazimierzu Wierzyńskim, dz. cyt., s. 186).