ZOFIA FEDOROWICZÓWNA (1893–1953), scenografka, projektantka kostiumów, malarka, kuzynka Wacława Lednickiego (w latach 1904–1916 wakacje spędzała w Borku, majątku rodzinnym Lednickiego). Studia artystyczne odbyła w Krakowie, w Moskwie i w Petersburgu. W 1920 r. wyjechała do Londynu, a od 1922 r. studiowała w Paryżu, gdzie wystawiała swoje prace w Salonie Niezależnym. W drugiej połowie lat dwudziestych jej stosunki z Polską uległy rozluźnieniu (podpisywała się Fedorovitch). W 1930 r. przeniosła się na stałe do Londynu, w 1940 r. przyjęła obywatelstwo brytyjskie. W Londynie projektowała scenografie i kostiumy do przedstawień teatralnych, baletowych, muzycznych. Wacław Lednicki pisał w „Wiadomościach” na temat jej rozejścia się z Polską: „Prowadziłem z nią na ten temat długie i nieraz bolesne dyskusje. Nie mogłem jej przekonać. […] Powoływała się na to, że nie mogła znosić pewnych szczególniej przykrych cech polskich: niewdzięczności, nieszczerości, obgadywania bliźnich i oportunizmu w stosunkach osobistych, i wobec tego nie chciała z Polakami mieć nic do czynienia: obrzydli jej. Z sympatią odzywała się tylko o przeszłości, o kresach, o krewnych, o dawnych znajomych, przyjaciołach naszych, sąsiadach-Polakach i Rosjanach (tych w Smoleńszczyźnie)” (W. Lednicki, Do redaktora „Wiadomości”. Zofia Fedorowicz, „Wiadomości” 1956, nr 28 (536) z 8 lipca). List Lednickiego wywołał polemikę Wacława Grubińskiego, zob. Odejście Zofii Fedorowicz. Do redaktora „Wiadomości”, „Wiadomości” 1956, nr 39 (547) z 23 września), na którą odpowiedział Lednicki: Jednostka i naród. Do redaktora „Wiadomości”, „Wiadomości” 1957, nr 9 (570) z 3 marca.