(1888–1973), pseud. Józef Chłopski, Józef Jaszczurski; historyk wojskowości, inżynier, instruktor harcerski, pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego. Studiował w Wyższej Szkole Realnej we Lwowie i na Politechnice Lwowskiej. Był  współzałożycielem i działaczem Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie” oraz członkiem Związku Młodzieży Polskiej „Zet”. W 1911 r., gdy powstały pierwsze drużyny skautowe we Lwowie, został drużynowym jednej z nich. Po wybuchu I wojny światowej walczył w 1. i następnie 4. Dywizji Strzelców Polskich. W 1920 r. brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Później zajmował różne stanowiska w Sztabie Generalnym (był m.in. szefem Kierownictwa Fortyfikacji), dowodził Pułkiem Saperów w Sandomierzu, był szefem Wydziału Zaopatrzenia w Naczelnym Dowództwie Saperów. Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 r. przekroczył granicę polsko-rumuńską w Horodence, po czym dotarł do Francji, gdzie został przyjęty do Sztabu Głównego. Po upadku Francji znalazł się w Anglii i tam pracował w
Centrum Wyszkolenia. W 1947 r. wrócił do Polski i został zweryfikowany w Ludowym Wojsku Polskim jako pułkownik. Od 1948 r. wykładał w Akademii Sztabu Generalnego; następnie pracował w Ministerstwie Żeglugi oraz w Bibliotece Narodowej przy opracowaniu zasobu dzieł o wojskowości. – Do tajnego Związku Młodzież Polskiej „Zet” należał też w latach 1912–1913 Wierzyński.