(1917–2006), urodzony w Krakowie w rodzinie żydowskiej. Po maturze podjął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W czasie okupacji hitlerowskiej początkowo przebywał w getcie krakowski, skąd został w 1942 r. wywieziony do obozu koncentracyjnego; do wyzwolenia w 1945 r. przebywał kolejno w obozach w Płaszowie, Wieliczce, Mauthausen i Linzu; po wyzwoleniu przez armię amerykańską nie wrócił do Polski. W 1946 r. osiedlił się w Wiedniu i kontynuował studia filozoficzne; tu doktoryzował się w 1950 r. W 1951 r. wyemigrował do USA; tu początkowo pracował jako sprzedawca książek, tłumacz i edytor. W 1959 r. został profesorem języka rosyjskiego i francuskiego w United States Merchant Marine Academy (Federalnej Akademii Marynarki Handlowej) w Kings Point (w stanie Nowy Jork). Jednocześnie podjął studia lingwistyczne na Columbia University w Nowym Jorku. W latach 1969–1988 (do przejścia na emeryturę) był profesorem języków obcych w Essex Country College w Newarku. W 1992 r. ożenił się z urodzoną w Belgii, a pochodzącą z Polski Heleną Korkus; wkrótce zapadł na chorobę Alzheimera; w 2005 r. żona zdecydowała o ich przeprowadzce do Belgii. Od 1963 r. pisał wiersze po esperancku i angielsku, głównie o tematyce związanej z Holocaustem; wydał kilka tomów poezji, m.in.: Strangled cries (Merrick 1981), The bitch of Buchenwald (Merrick 1986), Inter vivo kaj morto [Między życiem a śmiercią] (Pisa 1996). Był poliglotą, tłumaczem z ośmiu języków. Opublikował szereg artykułów z dziedziny esperantologii, interlingwistyki i literatury. Był dożywotnim członkiem Universal Esperanto Association, delegatem Wydziału Interlingwistyki i Literatury, w latach 1995–2004 członkiem Akademio de Esperanto (Akademii Esperanto) – niezależnej instytucji językowej, której zadaniem jest ochrona podstaw i kontrola rozwoju języka esperanto. Zob. Z. Banet-Fornal, Julius Balbin (1917–2006) in memoriam, „Midrasz” 2007, nr 11 (127).