EUGENIUSZ SZERMENTOWSKI (właśc. Schummer; 1904–1970), dziennikarz i prozaik. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Od połowy lat dwudziestych publikował artykuły w prasie, m.in. w tygodniku „Radio” i „Świat”. Był członkiem powstałej w 1929 r. grupy literackiej Kadra (związanej z sanacją), w pierwszej połowie lat trzydziestych współpracował z pismem satyrycznym „Cyrulik Warszawski”. Wydał m.in. tomy reportaży Nowa Litwa (Warszawa 1930) i Trzecia Rzesza rośnie (Warszawa 1936) i kilka powieści. W 1940 r. więziony był na Pawiaku. W czasie powstania warszawskiego przebywał w Warszawie, notował wówczas na bieżąco wydarzenia (zapiski ukazały się w tomie Dzienniki z Powstania Warszawskiego, wyb. i oprac. Z. Pasiewicz, Warszawa 2004). Po wojnie prowadził księgarnię. W 1954 r. zmienił nazwisko z Schummer na Szermentowski, podając się za wnuka polskiego malarza Józefa Szermentowskiego (1833–1876), choć jego nekrologi informują, że zmarł w Paryżu bezpotomnie. Wydał opowieść o J. Szermentowskim Kraj tęsknoty (Warszawa 1956), opowiadania o malarzach polskich Młodość, talent, animusz (Warszawa 1958) oraz w 1959 r. powieść biograficzną o Sienkiewiczu Pan Henryk w londyńskiej oficynie „Veritas”.