(1893–1958), ukończył prawo na Uniwersytecie w Kijowie, w 1915 r. redagował w Kijowie polskie pismo literackie „Pióro” (wiersze drukowali tu Jarosław Iwaszkiewicz i Emil Zegadłowicz). Po rewolucji przyjechał do Polski, był ochotnikiem w wojnie polsko-sowieckiej. W dwudziestoleciu międzywojennym pracował w Ministerstwie Robót Publicznych, następnie w Komisariacie Rządu. Po wojnie pracował w Ministerstwie Odbudowy. Przetłumaczył na język esperanto m.in. Śnieg Stanisława Przybyszewskiego. „Cechowała go niezwykła skromność, ukrywał swoją osobę w cieniu, innym za to służył bezcenną pomocą i światłą radą. Był człowiekiem o niezwykłej inteligencji i wszechstronnej wiedzy. Z wykształcenia prawnik, zajmował się medycyną, farmakologią, zoologią, a przede wszystkim filozofią, psychologią, literaturą i językoznawstwem. Stanowił rzadkie połączenie ścisłego umysłu z talentem literackim i wrażliwością artystyczną oraz bezkompromisowością moralną” (Adam Sas, „Wiadomości” 1958, nr 25 (638) z 22 czerwca).