(1874–1958), językoznawca (zob. biogram: PSB, t. 23), studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, następnie w Pradze i w Paryżu. W latach 1910–1952 wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego, od 1911 r. członek PAU (od 1946 prezes), od 1952 r. wiceprezes PAN, przewodniczący Komitetu Językoznawstwa. Inicjator i redaktor czasopisma „Język Polski” w latach 1913–1939 oraz 1945–1958. Autor fundamentalnych prac poświęconych polskiej dialektologii.