(1894–1964), polonista, tłumacz, krytyk literacki, kolekcjoner autografów (zob. biogram: PSB, t. 25); w 1919 r. doktoryzował się na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie rozprawy o twórczości Seweryna Goszczyńskiego napisanej pod kierunkiem prof. Ignacego Chrzanowskiego. W latach 1917–1939 był nauczycielem języka polskiego w gimnazjach w Radomiu, Hrubieszowie, Częstochowie, Warszawie. Znał dobrze wiele języków obcych, tłumaczył prozę z języka węgierskiego i norweskiego. Publikował liczne artykuły o literaturze angielskiej, niemieckiej, rosyjskiej, skandynawskiej w gazetach codziennych i w periodykach „Tygodniku Ilustrowanym”, „Wiadomościach Literackich”, „Ruchu Literackim”. W listopadzie 1939 r. był więziony na Pawiaku, po zwolnieniu zamieszkał w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie uczestniczył w tajnym nauczaniu. Jesienią 1945 r. przeniósł się do Łodzi, gdzie był nauczycielem w liceach ogólnokształcących.