(1889–1950), dyplomata. W 1914 r. ukończył Szkołę Nauk Politycznych w Paryżu. W listopadzie 1918 r. podjął pracę w dyplomacji, początkowo jako sekretarz poselstwa RP w Budapeszcie, w latach 1922–1932 pełnił funkcje kierownicze w Delegacji RP przy Lidze Narodów; od 1934 r. był wicedyrektorem Departamentu Politycznego MSZ. Po wybuchu wojny ewakuowany wraz z personelem MSZ do Francji, pracował w ambasadzie RP w Paryżu i do upadku Francji był łącznikiem z francuskim Ministerstwem Informacji i Propagandy w randze ministra pełnomocnego. W lipcu 1941 r. w Londynie został kierownikiem Wydziału Organizacji Międzynarodowych, a od października 1944 r. także zastępcą sekretarza generalnego MSZ. Po wojnie pozostał w Londynie i był sekretarzem generalnym MSZ rządu RP na uchodźstwie. Współzałożyciel i członek emigracyjnego Instytutu Badań Międzynarodowych.