(1907–1997), działacz polityczny i publicysta. Ukończył Szkołę Nauk Politycznych (1927) i Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego (1930), w 1935 r. zdał egzamin sędziowski, od 1936 r. pracował w Ministerstwie Skarbu. Był działaczem Obozu Zjednoczenia Narodowego. W czasie okupacji niemieckiej działał w konspiracji; odegrał istotną rolę w tworzeniu Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK. Po upadku powstania warszawskiego był jeńcem Oflagu II D Gross-Born. Po wyzwoleniu wrócił do kraju i w Krakowie podjął konspiracyjną działalność antykomunistyczną. Zagrożony aresztowaniem, w listopadzie 1945 r., przedostał się do amerykańskiej strefy okupacyjnej Niemiec, a stamtąd do 2. Korpusu Polskiego we Włoszech, z którym ewakuował się do Wielkiej Brytanii. W latach 1946–1952 prowadził w „Dzienniku Polskim i Dzienniku Żołnierza” dział krajowy. Był działaczem Polskiego Ruchu Wolnościowego „Niepodległość i Demokracja” (m.in. wiceprezes Centralnego Komitetu Wykonawczego, członek Rady Naczelnej). W 1954. Był członkiem Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej. Od 1950 r. współpracował z Sekcją Polską RWE w Nowym Jorku, w latach 1951–1954 był równocześnie współpracownikiem Głosu Ameryki; w 1954 r. podjął etatową pracę w RWE w Monachium, do emerytury w 1972 r. był I zastępcą dyrektora Rozgłośni Polskiej. - Zob. L. Gawlikowski, Pracownicy Radia Wolna Europa: Biografie zwykłe i niezwykłe, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych 2015, s. 790–801.