Tadeusz Chciuk-Celt (1916–2001), przed II wojną światową ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, a także średni kurs Lwowskiego Konserwatorium im. K. Szymanowskiego. Po wybuchu wojny jako żołnierz ZWZ był kilkakrotnie białym kurierem na Węgry; w 1940 r. przedostał się do Francji i wstąpił do Armii Polskiej. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii i przeszkoleniu został w 1941 r. jednym z pierwszych cichociemnych jako emisariusz do kraju Rządu RP na Uchodźstwie. Po powrocie do Londynu w 1943 r. był instruktorem kurierów, pracował też w tajnej radiostacji „Świt”. Ponownie jako emisariusz premiera Stanisława Mikołajczyka znalazł się w kraju wiosną 1944 r. Po wojnie przyjechał w 1945 r. do Polski oficjalnie jako sekretarz Misji do spraw Demobilu. Aresztowany w 1946 r. przez UB, zwolniony po kilku miesiącach na interwencję S. Mikołajczyka, w 1948 r. wraz żoną i córką nielegalnie opuścił Kraj; osiadł w Paryżu. W 1952 r. podjął pracę w RWE w Monachium, pełniąc do przejścia na emeryturę w 1983 r. różne kierownicze funkcje (m.in. w 1982 r. pełniącego obowiązki dyrektora Rozgłośni Polskiej). Autor wspomnień i opowiadań publikowanych pod pseud. Marek Celt , m.in. Koncert. Opowiadanie cichociemnego (Londyn 1945), Biali kurierzy (Monachium 1986), Raport z podziemia 1942 (Monachium 1990). - Zob. L. Gawlikowski, Pracownicy Radia Wolna Europa: Biografie zwykłe i niezwykłe, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych 2015, s. 150–156.