(1903–1978), lekarz, działacz społeczny i niepodległościowy. W latach 1918–1920 był żołnierzem Samoobrony Ziemi Wileńskiej. Ukończył w 1931 r. Wydział Lekarski Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie; w czasie studiów był członkiem Korporacji Leonidania. Początkowo pracował na stanowisku lekarza powiatowego na Wileńszczyźnie, następnie do 1939 r. był wojskowym inspektorem Służby Zdrowia w Poznaniu. Po kampanii wrześniowej 1939 r. znalazł się w oddziałach Wojska Polskiego we Francji; był oficerem 1. i 2. Korpusu Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie; zajmował kierownicze stanowiska w Wydziale Zdrowia przy rządzie polskim w Londynie. Po wojnie pozostał na emigracji i osiadł w Stanach Zjednoczonych, w Chicago; był założycielem i długoletnim członkiem Koła Filistrów Polskich Korporacji Akademickich w Chicago, współzałożycielem i członkiem Związku Lekarzy Polskich w Stanach Zjednoczonych, członkiem Stowarzyszenia Polskich Kombatantów „Wierność Żołnierska” oraz członkiem Komitetu Skarbu Narodowego RP. Autor wspomnień Dusza na skalpelu. Wspomnienia medyka (Londyn 1977).