Topolski senior – pierwszy u Orzeszkowej reprezentant napoleońskich wiarusów, którym pisarka składa hołd w swej twórczości – to świadek całej ery Napoleona: od utworzenia Legionów we Włoszech, poprzez niechlubną kampanię w Hiszpanii i uśmierzanie buntu na San Domingo, prawdopodobnie po sam kres władzy cesarskiej. Ze względu na cenzuralne przemilczenie narracja nie wyjaśnia okoliczności udziału ojca Bolesława w kampanii algierskiej (plany inwazji Algeru powstały jeszcze za Napoleona w 1808 r., ale faktyczny podbój tego kraju dokonał się w latach 1830–1857); był on zapewne nie tylko napoleończykiem, ale także powstańcem listopadowym i emigrantem, co zostało zasugerowane wzmianką o wojnach algierskich (zob. też przypis następny). „Domyślamy się, że brał udział nie tylko w walkach legionów w czasie wojen napoleońskich, ale «część dojrzałego wieku» z pewnością przypadła na okres powstania listopadowego” (Jan Detko, Orzeszkowa wobec tradycji narodowowyzwoleńczych. (Zarys monograficzny), Warszawa 1965, s. 26. Zob. też Barbara Noworolska, Eliza Orzeszkowa: trwanie, pamięć, historia, Białystok 2005, s. 258).