(1903–1983), prozaik, krytyk literacki i teatralny (zob. WPPiBL, t. 8 oraz PSB, t. 46). Od 1925 r. studiował polonistykę w Wolnej Wszechnicy Polskiej, był słuchaczem studium teatralnego Mieczysława Limanowskiego, w 1929 r. ukończył Wyższą Szkołę Dramatyczną. W 1927 r. rozpoczął systematyczną współpracę z „Gazetą Warszawską”, gdzie drukował recenzje teatralne. W latach 1935–1939 redagował tygodnik „Kino”. W latach trzydziestych wiele podróżował po Europie, odwiedził m.in. Łotwę, Estonię, Austrię, Jugosławię, Włochy, Węgry. Podczas II wojny światowej mieszkał w Warszawie, brał udział w działalności konspiracyjnej, m.in. redagował dwutygodnik „Rzeczpospolita Polska”, dziennik „Dzień Warszawy”. Należał do AK, odznaczony Krzyżem Virtuti Militari (kl. V). Walczył w powstaniu warszawskim; po powstaniu przebywał w Milanówku. Po wojnie od 1945 r. był członkiem redakcji „Gazety Ludowej”, gdzie do 1947 r. kierował działem literackim. W 1950 r. aresztowany przez UB i skazany na 8 lat więzienia za działalność podczas okupacji niemieckiej. W 1954 r. uzyskał bezterminowy urlop zdrowotny z więzienia. Rozpoczął pracę z tygodniku „Stolica”, gdzie zamieszczał liczne artykuły i recenzje książkowe (m.in. cykl Gawędy o książkach) i teatralne. W latach 1955–1962 prowadził na łamach tygodnika „Świat” rubrykę Antykwariat Świata. Współpracował też z Polskim Radiem. Prowadził badania dotyczące życia i twórczości Adama Mickiewicza.