Konfederacja zawiązana przez polskich magnatów w 1972 r. na zlecenie carycy Katarzyny II, przeciwko Konstytucji 3 maja i reformom Sejmu Czteroletniego. Doprowadziła do załamania się reform, a ostatecznie – do II rozbioru Polski. Jej przywódcami byli m.in.: Stanisław Szczęsny Potocki, Franciszek Ksawery Branicki, Seweryn Rzewuski, Szymon Marcin Kossakowski. Została rozwiązana we wrześniu 1793 r., a w jej miejsce, pod dyktando Rosjan, utworzono konfederację grodzieńską. Sejm grodzieński zatwierdził wówczas traktaty rozbiorowe.