(1922–2018), prozaik (zob. WPPiBL, t. 3). Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 r., następnie był internowany w Rumunii, skąd udało mu się zbiec do Francji, gdzie wstąpił do Wojska Polskiego. Po klęsce Francji ewakuowany do Wielkiej Brytanii, służył w 1 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej na ternie Szkocji. W 1944 r. jako żołnierz 1 Dywizji Pancernej gen. S. Maczka brał udział w bitwie pod Falaise, później walczył w Belgii i Holandii; w wyniku ran odniesionych pod Bredą stracił nogę. W 1946 r. podjął studia ekonomiczno-politologiczne na University of London. W 1949 r. wraz z żoną Brytyjką i synem wrócił do Polski. W latach 1950–1951 studiował na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu, uzyskał magisterium w dziedzinie nauk ekonomiczno-politycznych. W latach 1956–1957 pracował w redakcji „Tygodnika Zachodniego”. Oskarżony o działalność antykomunistyczną zdołał pod koniec 1957 r. wraz z rodziną uciec z Polski przez Berlin na Zachód i osiedlił się w Anglii. Początkowo pracował jako urzędnik, od 1962 r. był zatrudniony w monitoringu radiowym BBC w Londynie. Od 1968 r. mieszkał w Monachium i pracował w Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa. Po przejściu na emeryturę w 1977 r. przeprowadził się do Hiszpanii.