(1883–1973) lata dzieciństwa spędziła w rodzinnym majątku Sumin w Płockiem, następnie wyjechała z siostrą Zofią do Szwajcarii, gdzie pobierały m.in. lekcje śpiewu u Josepha Laubera. Po powrocie do Polski była uczennicą Stefanii Sempołowskiej. Odnosiła sukcesy jako śpiewaczka, ale też zbierała teksty i melodie piosenek ludowych (ich wybór ukazał się po latach: J. Niemira, Piosenki ludowe, oprac. T. Jodełka-Burzecki, Warszawa 1980). W pierwszej dekadzie XX w., po śmierci ojca, wraz z matką i siostrą osiedliła się we Włoszech w Riccione, zamieszkały w Villiano Polacco. Prowadziły dom otwarty, częstym gościem był tam m.in. Władysław S. Reymont i inni pisarze młodopolscy. Po II wojnie światowej, po śmierci matki i męża Zofii siostry zamieszkały razem w renesansowym pałacu na via delle Caldaie we Florencji.