(1913–1995), poeta, prozaik, eseista (zob. WPPiBL, t. 3). Po kampanii wrześniowej internowany na Węgrzech, zbiegł do Polski, gdzie brał udział w działalności konspiracyjnej. Aresztowany przez Gestapo i wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec, uciekł do Jugosławii i walczył w oddziałach partyzanckich gen. Dragoljuba Mihailovicia, pseud. Draža. Później znalazł się na Węgrzech, gdzie był przewodnikiem żydowskich grup syjonistycznych. Po wykupieniu z ponownego aresztowania zatrzymał się w Bukareszcie, skąd nielegalnie przedostał się do Grecji. Aresztowany pod Salonikami, został wywieziony do Sofii, gdzie był więziony do końca wojny. W 1945 r. powrócił do Warszawy i pracował w zarządzie miasta. W 1948 r. nielegalnie wyjechał do Szwecji, a stąd w 1955 r. do Wenezueli i osiadł w Caracas, gdzie otworzył zakład jubilerski. Publikował utwory w polskiej prasie emigracyjnej, m.in. w paryskiej „Kulturze”, londyńskich „Wiadomościach” i „Merkuriuszu Polskim – Życiu Akademickim”, współpracował z grupą literacką Kontynenty. Zob. J. Janik, Beniamin Józef Jenne – zapomniany pisarz emigracyjny z Wenezueli, „Arkana” 2021, nr 1–2.