(1801-1865), ur. we wsi Żółkiewice (Lubelskie), syn Mateusza i Apolonii z Królikowskich, ojciec Aleksandra Waszkowskiego. Pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej, która nie była w stanie wylegitymować się przed urzędnikami carskimi swoim pochodzeniem. Urzędnik skarbowy, brał udział w powstaniu listopadowym, a po jego upadku wyjechał na krótko za granicę. Po powrocie trudnił się zajęciami urzędniczymi oraz różnymi pracami zarządczymi i administracyjnymi w dobrach ziemskich. Przed wybuchem powstania styczniowego pełnił funkcję starszego rachmistrza urzędu gubernialnego warszawskiego. Został aresztowany przed schwytaniem syna, złożył zeznania przed komisją śledczą 17 grudnia 1864 roku. Został skazany na zsyłkę do Ufy, zmarł w drodze 23 czerwca 1865 r. w Czystopolu (gubernia kazańska).

Zob. H. Jabłoński, Aleksander Waszkowski: ostatni naczelnik miasta Warszawy w powstaniu 1863–1864, Warszawa 1963, s. 37.