Marian Pankowski, charakteryzując swe subiektywne podejście do materii historycznej w Śmierci białej pończochy, podkreślał również specyficzną kreację krakowskiego mieszczaństwa. Mówił, że jako dojrzały autor „zajął stanowisko nie tyle wiernego Polaka, ile czujnego obserwatora. Toteż […] królowa Jadwiga mogła powrócić do swej kondycji dziecięco-kobiecej: dziewczynki 12-letniej, a wielki Jagiełło – zwycięzca spod Grunwaldu – mógł powrócić do roli Wielkiego Księcia Litewskiego, nie bardzo kulturalnego, nie bardzo delikatnego, to znaczy po prostu do roli mężczyzny. Kraków, stolica Korony polskiej, mógł stać się miastem, gdzie większość mieszczan była pochodzenia niemieckiego” – Polak w dwuznacznych sytuacjach. Z Marianem Pankowskim rozmawia Krystyna Ruta-Rutkowska, Warszawa 2000, s. 76–77.