(1898–1992), oficera kawalerii WP. Absolwent (w 1920 r.) klasy kawaleryjskiej Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie, służył w 4 i 9 Pułku Strzelców Konnych; w 1927 r. awansowany do stopnia rotmistrza. W 1932 r. ukończył Wyższą Szkołę Wojenną, w której wcześniej, w latach 1927–1929 był głównym instruktorem jazdy konnej. W latach 1933–1936 oficer do prac w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych, w 1934 r. awansowany do stopnia majora dyplomowanego. W latach 1936–1938 zastępca dowódcy 6 Pułku Ułanów Kaniowskich; w 1936 r. brał udział w Międzynarodowych Zawodach Hippicznych w Berlinie (szefem polskiej ekipy był ówczesny pułkownik Tadeusz Komorowski). W latach 1938–1939 i w kampanii wrześniowej szef sztabu Wołyńskiej Brygady Kawalerii. Po ucieczce z niewoli niemieckiej przedostał się do Francji; od lutego do czerwca 1940 r. był komendantem placu w Coëtquidan, następnie zastępcą szefa sztabu 3 Dywizji Piechoty. Po kapitulacji Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii; służył początkowo w szeregach 10 Brygady Kawalerii Pancernej, później w Biurze Studiów Sztabu Naczelnego Wodza. W 1942 r. skierowany na Środkowy Wschód, pełnił funkcje dowódcze w różnych formacjach, m.in. w 5 Brygadzie Strzelców i 5 Kresowej Dywizji Piechoty. W 1943 r. przeniesiony do Sekcji Oficerów Łącznikowych 2 Korpusu. W okresie od czerwca do listopada 1944 r. dowódca włączonej w skład 2 Korpusu włoskiej Brygady „Maiella” – oddziału partyzanckiego liczącego ok. 400 ludzi, znacznie aktywniejszego niż regularne oddziały włoskie wchodzące w skład tzw. Korpusu Włoskiego; w uznaniu zasług na polu walki awansowany do stopnia podpułkownika dyplomowanego. Od grudnia 1944 r. do sierpnia 1945 r. był dowódcą odtworzonego 25 Pułku Ułanów Wielkopolskich, a następnie w Rezerwie Oficerów Łącznikowych i Tłumaczy 2 Korpusu. Po wojnie pozostał na emigracji. Zmarł w Wielkiej Brytanii. Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości, Złotym Krzyżem Zasługi, a także odznaczeniami zagranicznymi. Zob. Juliusz S. Tym, Dowódcy pułków pancernych i kawalerii pancernej 2. Korpusu. Zarys portretu zbiorowego, „Studia z Dziejów Wojskowości” 2017, t. 6.