(1891–1969), działacz POW, uczestnik walk o niepodległość Polski w I wojnie światowej i w wojnie polsko-bolszewickiej, pułkownik dyplomowany WP. Zaliczany (obok Wacława Jędrzejewicza, Ignacego Matuszewskiego i innych) do tzw. grupy pułkowników, tj. ścisłego otoczenia i najbliższych współpracowników Józefa Piłsudskiego. Był posłem na sejm z ramienia BBWR, a w latach 1937–1938 stał na czele Obozu Zjednoczenia Narodowego. W latach 1930–1936 piastował tekę wiceministra skarbu. Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. koordynował ewakuację złota Banku Polskiego z kraju. We Francji jako minister skarbu (od września do grudnia 1939 r.) wszedł w skład rządu gen. Władysława Sikorskiego. Od 1940 r. przebywał w Stanach Zjednoczonych; do zakończenia wojny był zatrudniony w biurze radcy finansowego Ambasady RP w Waszyngtonie. Po wojnie pracował m.in. jako kucharz w pensjonacie Stanisława Strzetelskiego w Sea Cliff, współpracował z nowojorskimi hotelami The Sherry-Netherland i Waldorf-Astoria. Włączył się w działalność nowojorskiego środowiska piłsudczyków jako członek, a od 1956 r. wicedyrektor Instytutu Józefa Piłsudskiego. Współpracował z Komitetem Wolnej Europy (National Committee for Free Europe) i Radiem Wolna Europa. Więcej zob. J. Mierzwa, Pułkownik Adam Koc. Biografia polityczna, Kraków 2006.